सामग्री
इंजिन आश्चर्यकारकपणे नाजूक गोष्टी आहेत - अगदी पृथ्वीवरील सर्वोत्तम. नॅनो-मेट्रिक अचूकतेसह प्रति-विध्वंसक शक्तींचे संतुलन साधत फक्त एक इंजिन चालू ठेवणे. आपले इंजिन एअर-इंधन प्रमाण काळजीपूर्वक नियंत्रित शिल्लक ठेवण्याचे एक उत्तम उदाहरण आहे; फक्त थोडा जास्त - किंवा अगदी कमी हवा - किंवा इंधन आपले पॉवरहाऊस टाइम बॉम्बमध्ये बदलू शकते. जेव्हा हे "दुबळे" चालू होते तेव्हा आपल्यास आपल्या मागे सोडते? अंतिम बॉम्बचे क्षण मोजत असताना, टिकिंग टाइमर म्हणून विचार करा.
शिल्लक त्रास देणे
इंजिनला इंधन आणि हवेचे अगदी अचूक मिश्रण आवश्यक आहे: आदर्शपणे, सुमारे 14 भाग हवा ते 1 भाग इंधन. कामगिरी अनुप्रयोगांसाठी हे प्रमाण 10-ते -1 किंवा जास्तीत जास्त इंधन अर्थव्यवस्थेसाठी 16 ते ते 1 पर्यंतचे असू शकते. परंतु बहुतेक इंजिन 12 ते 15 ते 1 पर्यंतच्या हवेपासून ते इंधनपर्यंत चालतील. "पातळ" स्थिती अशी असते जिथे एकतर जास्त हवा असते किंवा मिश्रणात पुरेसे इंधन नसते. हे "समृद्ध" स्थितीच्या विपरीत आहे, ज्यात जास्त इंधन आहे आणि हवेमध्ये पुरेसे नाही. चालविण्यासाठी बर्‍याच इंजिने कॅलिब्रेट केली आहेत. एक समृद्ध मिश्रण कूलर आणि अधिक स्थिर इंधन बर्न बनवते, जे "विस्फोट" प्रतिबंधित करते आणि इंजिनला स्वत: ची विध्वंस करण्यापासून रोखते.
इंधन प्रणाली
जनावराची स्थिती बर्‍याचदा उद्भवते कारण हवेमध्ये जाण्यासाठी पुरेसे इंधन नसते, म्हणूनच इंजिन दुर्बल झाल्यास सदोषीत इंधन प्रणाली ही मुख्य शंका असते. भरलेले इंधन फिल्टर इंधन वितरण आणि इंधन दाब दोन्ही वापरले जाऊ शकते; कमी इंधनाचा दबाव इंधन इंजेक्टर्सचा इंधन प्रवाह दर कमी करेल आणि कार्बोरेटरमध्ये फ्लोट बाऊलमध्ये इंधनाचे प्रमाण कमी करेल. एकतर, आपण इंधनाची कमतरता आणि जनावराची स्थिती पाहत आहात.
ऑक्सिजन सेन्सर
ऑक्सिजन सेन्सर एक्झॉस्ट इंजिनमधील ऑक्सिजनचे प्रमाण निरीक्षण करण्यासाठी वापरले जातात. आपला संगणक ऑक्सिजन सेन्सरवरील माहितीचा वापर इंधन इंजेक्टरना किती वेळ खुला राहिल आणि किती इंधन इंजेक्ट करावे हे सांगण्यासाठी वापरतो. ऑक्सिजन सेन्सर खराब झाल्यास, यामुळे संगणकास चुकीची माहिती आणि इंजिनला दुबळा स्थितीत टाकता येते. खराब ऑक्सिजन सेन्सर 1996 पासून बनलेल्या कोणत्याही गोष्टीवर चेक इंजिन लाईट जवळजवळ नेहमीच ट्रिगर करतात, परंतु सर्व ओ 2 सेन्सर्स समान कार्य करत नाहीत. केवळ ऑक्सिजन सेन्सरचा संच - उत्प्रेरक कनव्हर्टर आधीचा - थेट इंजिनचे परीक्षण करतो. दुसरा ओ 2 सेन्सर कनव्हर्टरचे परीक्षण करतो.
मास एअरफ्लो सेन्सर
मास एअरफ्लो - एमएएफ - सेन्सर मॉनिटर करतो आणि ऑन-बोर्ड संगणकास सांगतो की इंजिनमध्ये किती प्रवेश करीत आहे. एमएएफ सेन्सर वायुप्रवाहात लटकलेल्या गरम पाण्याचा वापर करते. सेन्सर वायरवरून वाहणारी हवा काही विशिष्ट प्रमाणात कमी करते आणि किती हवा आत जाईल हे निर्धारित करण्यासाठी संगणक त्या माहितीचा वापर करतो. एमएएफ सेन्सर कालांतराने गैरप्रकार होऊ शकतील, बहुतेक वेळा सेन्सर वायरवर घाण आणि खिडकीच्या थरांचा एक थर असतो. ग्रिम कोटिंग हे स्वेटरसारखे पृथक् करते, म्हणून संगणकाला वाटते की तिथे जाणे कमी आहे. हे सेन्सर्स सहसा साफ करणे सोपे असतात आणि बहुतेक ऑटो पार्ट्स स्टोअरमध्ये एमएएफ सेन्सर क्लीनर सोल्यूशन्स उपलब्ध असतात.
इतर सेन्सर
एअरफ्लो किंवा इंधन दाबांचे परीक्षण करणारे जवळजवळ कोणतेही सेन्सर दुबळ्या अवस्थेस कारणीभूत ठरू शकते. यात केवळ ओ 2 आणि एमएएफ सेन्सरच नाही तर एक्झॉस्ट गॅस रीक्रिक्युलेशन सिस्टमचे निरीक्षण करणारे मॅनिफोल्ड एअर प्रेशर - एमएपी - सेन्सर, एअर सोर्स सेन्सर आणि सेन्सर देखील समाविष्ट आहे. खुल्या स्थितीत अडकलेला ईजीआर मोठ्या प्रमाणात व्हॅक्यूम गळतीसारखे कार्य करेल, ज्यामुळे जादा हवा अनियंत्रित पद्धतीने इंजिनमध्ये पुन्हा प्रवेश करू शकेल. यापैकी कोणत्याहीने चेक-इंजिन लाईट ट्रिगर केले पाहिजे.
एअर लीक
वैध व्हॅक्यूम लीक पूर्वीसारखे सामान्य नाहीत, परंतु तरीही ते घडतात. व्हॅक्यूम गळती कुठेही घडून येते व्हॅक्यूम मॅनिफेल्डमध्ये अनेक वेळा बाहेरून हवा ओढण्याची संधी असते. कितीही नळ्या आणि ओळी लीक केल्या जाऊ शकतात, परंतु नळी घेण्याची आणि घेण्याचे प्रमाण मॅनिफोल्ड गॅस्केट शक्य होते. संशयित व्हॅक्यूम गळतीवर शॉर्ट बर्स्टमध्ये इथर स्टारिंग फ्लुइडची फवारणी करणे ही जुनी यांत्रिकी युक्ती आहे. व्हॅक्यूम गळती असल्यास, इंजिन द्रव प्रवाह चोखेल, गुळगुळीत होईल, आरपीएम वाढवेल आणि काही सेकंद योग्यरित्या धावेल. याबद्दल सावधगिरी बाळगा - प्रारंभिक द्रवपदार्थ अत्यंत ज्वलनशील आहे, आणि विद्युत सेन्सर आणि कनेक्शनसह चांगले मिळत नाही.
